درجه حرارت تبدیل از وضعیت سرمایش به گرمایش
درجه حرارت تبدیل از وضعیت سرمایش به گرمایش : در تمام سیستم هایی که از هوای تازه استفاده می شود، وقتی درجه حرارت هوای خارج تا حدّ مشخصی کاهش یابد، نیازی به سرمایش ثانویه نیست. در این هنگام، سرمایش را می توان با استفاده از هوای تازه که درجه حرارت آن کم است تأمین کرد و حتی شاید نیاز به گرمایش نیز پیدا کنید. در سیستم های تمام هوا که با صددرصد هوای تازه کار می کنند، وقتی درجه حرارت بیرون کمتر از 55 درجه فارنهایت باشد، نیازی به سرمایش مکانیکی نخواهد بود. یک مشخصۀ مهم سیستم های هوا – آب این است که در شرایطی که درجه حرارت هوای بیرون کمتر از 50 درجه فارنهایت است، نیز شاید لازم باشد آب ثانویه نیز سرمایش انجام دهد. این سرمایش را می توان توسط دستگاه های تبرید مکانیکی یا سیکل های صرفه جو تأمین کرد.
حرارت حاصل از خورشید
در سیستم های دو لوله ای ، معمولا تمام سیستم از وضعیت زمستانی به تابستانی تبدیل می شود و بنابراین اتاق هایی که درجه حرارت تبدیل وضعیت آنها کمتر است را باید مشخص کرد. در نیمکرۀ شمالی معمولا این اتاق ها در جبهه های جنوبی، جنوب شرقی و جنوب غربی ساختمان قرار دارند زیرا حرارت حاصل از خورشید در ماه های زمستان، در این جبهه ها به حداکثر مقدار می رسد. در عین حال، چون تبدیل وضعیت سیستم از تابستانی و زمستانی وقتی انجام می شود که هوای بیرون نسبتا سرد است، می توان از ظرفیت ذخیره حرارتی ساختمان نیز سود جست.
اگر درجه حرارت محاسبه شده برای تبدیل وضعیت سیستم کمتر از 48 درجه فارنهایت است، می توان از سیکل صرفه جو استفاده و تأسیسات تبرید را خاموش کرد.
اگرچه عوامل مؤثر بر درجه حرارت تبدیل وضعیت سیستم های هوا-آب توسط مهندس طراح درک می شود ولی غالبا درک اصول اساسی آن توسط پرسنل بهره بردار بسیار پیچیده است. بنابراین لازم است مفهوم و مقدار درجه حرارت تبدیل وضعیت سیستم به وضوح در دستورالعمل های بهره برداری ذکر شود. در شرایط واقعی، گاهی اوقات درجه حرارت تبدیل وضعیت سیستم بیشتر از مقدار محاسبه شده خواهد بود. مشکلات درک پرسنل بهره بردار و اینکه در برخی موارد باید چندین نوبت تبدیل وضعیت سیستم انجام شود، کاربرد سیستم های دو لوله ای را محدود ساخته است.
بار برودتی
مقدار بار برودتی بر اساس بار تمام یا آن بخش از ساختمان که به طور همزمان توسط سیستم هوا – آب تغذیه می شود، تعیین می گردد. مقدار بار سیستم آب ثانویه بستگی به نیاز همزمان تمام فضاها دارد و بنابراین مقدار آن برابر با مجموع قلۀ بار تمام اتاق ها و منطقه ها نیست.
زمان قلۀ بار ساختمان بستگی به درجه حرارت حباب تر بیرون، ساعات کار ساختمان، و مقدار نسبی مساحت دیوارها و شیشه های مشرف به شرق، جنوب و غرب دارد. در محل هایی که مقدار بار خورشیدی برای تمام این جبهه ها تقریبا برابر باشد، قلۀ بار معمولا در اواسط تابستان و در بعدازظهرها (که مقدار بار خورشیدی و درجه حرارت حباب تر هوای بیرون تقریبا حداکثر است) قرار دارد.
منبع : کتاب تاسیسات ساختمان – مهندس کاشانی حصار
مطالعه بیشتر ⇐ سیستم های تمام هوا